Τα καταστρώνεις. Τα φαντάζεσαι. Τα μελετάς.

Ο Θεός γελάει, να ξέρεις, όταν σ' ακούει που τα λες.

Κι αν δεν τα πεις και τα σκεφτείς, το ίδιο είναι.

Τότε είναι που όχι απλά γελάει αλλά ξεκαρδίζεται, γιατί καταλαβαίνει πως θεωρείς πως αν δεν τα πεις με λέξεις και τα σκεφτείς θα είναι κρυφά και δε θα ματιαστούν.

Ε, ρε κάνει κάτι γλέντια ο Θεός όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν!

Τασίτσα, Στεφανία, Έλλη...

Μια χαμένη αθωότητα, μια φυλακισμένη ψυχή, μια απατημένη σύζυγος θα βρεθούν στο ίδιο μονοπάτι.

Η ζωή τους χρωστάει.

Θα τις αφήσει να το ζήσουν;

Θα τους δώσει πίσω όλα όσα τους στέρησε;